توضیحات

روزنامه‌ی نیویورک تایمز:

بارنهیل دنیایی جذاب از قلمروهای پادشاهی و غیب‌گویی‌ها می‌آفریند که با کلام، شجاعت و خودآگاهی تغییر می‌کند … رسالت «پسرِ زن جادوگر» این است که چشم‌ خوانندگان جوانش را به چیزی باز کند که تمام جهان اطراف آن‌ها را در بر گرفته: جادوی کلمات!

قسمتی از کتاب

 مکثی کرد، انگشت زخمی‌اش را به لب برد و خون را مکید. برای یک‌لحظه، انگار که تصمیمی گرفته باشد، چشم‌هایش را بست و باز کرد … الوارهای سقف به جیرجیر افتادند، تیرچه‌ها لرزیدند و دودی بدبو از جرز تخته‌های کف بیرون زد. خانه از جادو بو گرفت: بوی گوگرد، بعد خاکستر، بعد بویی شیرین و ناگهانی. می‌دانست جادو بیدار شده، به‌گوش است و گرسنه. جادو می‌خواست بیرون بیاید.

تنها بخش کوچکی از تمامی جادوی باستان باقی مانده و آن نیز در کوزه‌ای کوچک جمع شده. کوزه‌ای که وارث آن خواهرجادوگر است. او به‌خوبی می‌داند جادو را فقط باید در راه نیکی و برای دیگران و نه برای خود استفاده کند. با این حال در شبی هولناک وقتی روح یکی از پسرهای دوقلویش در حال احتضار است، در وسوسه‌ای اغواکننده روح او را به بند می‌کشد و به جان دیگرپسرش پیوند می‌زند و از همین‌جاست که جادوی بدقلق، او و تمامی خانواده‌اش را گرفتار حوادث پیش‌بینی‌نشده می‌کند …

توضیحات تکمیلی