توضیحات

کتاب دروغ گویی روی مبل

کتاب دروغ گویی روی مبل اثر اروین د یالوم با ترجمه ی بهاره نو بهار توسط انتشارات قطره منتشر شده است.کتاب حاضر ملودی از علم و هنر است.علم استادی فرزانه که بارها درمان هایش را در بهبود بیماران خوانده ایم و این بار هنر ادبی و داستان گویی اش را هم کاملا به عرصه ظهور رسانده است.در تاریخ ادبیات جهان،هرگاه پزشکان جامعه به سراغ ادبیات رفته اند،داستان ها عمق بیشتری گرفته،چرا که آن ها برای مخاطب عمق رفتارها و اخلاقیات را می شکافند،نمونه ی بارز این گشایش چخوف بزرگ است که در ظاهر برای ما داستانی پر فراز نشیب را روایت می کند،اما در پایان داستان،ما به ویژگی هایی از شخصیت ها پی می بریم که در بسیاری از انسان ها وجود دارد ولی دیده نمی شود.

یالوم پیر نوید بخش آگاهی های عمیق تری در ذهن بشر است.چون نه تنها پزشک،بلکه کمی بیشتر از آن،پیر روان پزشک ادبیات است،و مارا به تخیلی عمیق فرو می برد.در این خلسه شیرین که بشر اولیه آن را داستان نامید،ما چیزهایی را تجربه میکنیم که شاید در عالم واقع،عرف و قانون به ما اجازه ی چنین تجربه ای را ندهد.همان طور که چایمان را می نوشیم،همراه قهرمان یالوم روی مبل روان کاوی دراز می کشیم و همراه شخصیت یالوم دروغ می گوییم،بدون اینکه وجدانمان دردی بگیرد و نگران بازخوردش باشیم.

….و اما کتاب دروغ گویی روی مبل ،این رمان جذاب،قبل از این که تجربیات یالوم در روانکاوی باشد،یک رمان است.رمانی کامل با همه ی جدال ها و کشش های انسانی.یالوم انسان های را به چالش می کشد که خودشان از پس خودشان بر نیامده اند و نیازشان به شخص درمانگر،آنها را روی مبل روان کاوی کشانده است.

آدم های این کتاب وقت و هزینه می کنند تا روان کاوی شوند و کلافگی و بلا تکلیفی دست از سرشان بر دارد البته اینها پوسته ی داستان است.جالب زمانی است که درمانگر متوجه می شود آدم ها روی مبا شروع به دروغ گویی می منند،بدون هیچ اجبار و تهدید و شاید نفعی…

اینجاست که ما به لاییه بعدی افکار انسان آشنا و به آن خیره می شویم.لایه ای که شاید تا به حال ندیده ایم،اما وجود دارد.مخاطب اینجاست که شاید لحظه ای انگشتش را لای صفحه ی کتاب بگذارد و بپرسد:چرا؟…و بعد به خودش فکر کند و موزیانه لبخند بزند:اره خوب،میشه…

مخاطب ها خودشان را در آینه ی یالوم می بینند.آنها دوست دارند در جدال درمانگر و بیمار،درمانگری را که به سان فرماندهی شبیح خون خورده،بین راست دروغ گیر افتاده است،به چالش بکشند.

حالا دیگر بیمار قهرمان داستان نیست،بار جدل با درمانگر است،و این دیالکتیک روایتی،تا آخر ماجرا بارها اتفاق می افتد.

درمانگراز مرحله ی درمان های سنتی گذر می کند و با تنها شمشیری که برایش مانده به سراغ دروغ می رود.پاد زهر دروغ را برای بیمارش تجویز می کند:صداقت…شاید حتی افراطی اش.

نقابش را پایین می کشد و دوئل با دروغ را شروع می کند.در چکاچک شمشیر صداقت افراطی درمانگر و شنشیر دو لبه ی دروغ بیمار ما وجهه های زیبای اخلاقیات بشری را مزه مزه می کنیم و داستان را قورت می دهیم و طعم ملسش تا مدت ها در ذهنمان باقی می ماند

یالوم با این هم بسنده نمی کند و پا را فراتر می گذارد.برخی از درمانگران خسته ی ما که همیشه مبارزه را برده اند،شمشیرشان را کنار می گذارند و نقابشان را بر می دارند.آنها هم درگیر مختصات خودشان هستند.یالوم پوست دیگری از بشر را هم کنده و حالا به هسته نزدیک شده است.

ابر قهرمان داستان حالا با خودش به چالش رسیده است و باید به جنگ خودش برود و لی هر چه به هسته نزدیک می شویم داغی اش هم مانعی می شود برای دیدن و شدن …

و این لایه برداری های یالوم آنقدر ادامه می یابد تا به انرژی واقعی هسته اش دست پیدا می کند:احساسات ناب بشری…

و وقتی کتاب را می بندیم،فقط یک حس خوب نیست دوست داریم گریبان هر کس را که می بینیم،بگریم و کتاب را به دستش بدهیم و این هرم انسانی را به غاعده بزرگ تر کنیم

توضیحات تکمیلی