کتاب اسپوتنیک دلبند من اثر هاروکی موراکی

کتاب اسپوتنیک دلبند

کتاب اسپوتنیک دلبند من به نویسندگی هاروکی موراکی ترجمه سلماز بهگام توسط انتشارات ترانه منتشر شده است.

اسپوتنیک، نام ماهواره ای فضایی است که در تاریخ 12 مهرماه سال 1336 توسط اتحاد جماهیر شوروی از پایگاه فضایی بایکونور به مدار زمین پرتاب شد.تنها سرنشین این ماهواره، سگی بود به نام لایکا که به عنوان نخستین جانداری که مدار زمین را دور می زد در اسپوتنیک و به دور مدار زمین نیز می میرد. با این که عنوان اسپوتنیک فقط چند بار در متن داستان آورده شده، اما استفاده از نام این ماهواره برای نامگذاری اثر هوشمندی موراکامی را بیش از پیش مشهود می نماید.

شخصیت های اصلی داستان که معلمی جوان و تنها، دوشیزه ای در سودای نویسنده شدن و زنی تاجر می باشند هر سه بسان آهن واره هایی سرگردان در فضای قیرگونه اثر که سرشار از ابهام و گمگشتگی است معلقند و درپی رسالتی رازآلود به دور مدار مثلثی روابط حاکم بر محتوای اثر می گردند. درنهایت مانند لایکا که پیش از پیمودن یک دور کامل مدار زمین می میرد، طراوات و سرزندگی مفهوم بودن نیز در مدار روح هرسه شخصیت اثر جان می بازد.

این اثر با وجود بهره مندی از زمینه ها و تکنیک های به ظاهر مشابه با نوشته های پیشین موراکامی، تفاوتی بسیار بنیادین در کاربرد معانی و مفاهیم و نحوه ی در هم تنیده شدن شان دارد. ویژگی بارز این اثر محو بودن فصل میان دنیای واقعی و غیر واقعی، و عالم واقعی و فراواقعی است. آنچه موراکامی بیش از سایر آثارش سعی در بزرگ نمایی آن داشته اتفاقات غیرمعمولی هستند که در زندگی افراد معمولی رخ می دهند.

روای داستان که همچون سایر روایت های موراکامی مردی خونسرد، حاضر به کمک و عاشق پیشه است، این بار بدون اراده خود و بی مقدمه از دنیای واقعی و عالم خاطراتش پا به دنیای فراواقعی و مرموز زنان قصه می گذارد. زندگی زنان این روایت برخلاف همیشه در قالب روالی معمولی پیش می رود، اما شرایط خانوادگی و تجارب شخصی نادرشان، آن ها را در گذشته و حال به ستیز می طلبد و پای شان را در مسیر تجربه وقایعی غیرمعمول و فراواقعی می کشاند. او دنیای واقعی شخصیت ها را روی الاکلنگی متصور می شود. گویی که هر شخصیت با خودش الاکلنگ بازی می کند و شق آگاه و خود آگاهش را دو سر این جبر آهنین نشانده و بازی شان را به تماشا می نشیند.

قسمتی از متن کتاب

بیست و دومین بهار عمرش بود که سومیر برای اولین بار تو زندگی ش عاشق شد. یه عشق عمیق و توفانی. عینهو گردباد تموم عیاری که گردون و چرخون بیفته به جون دنیا و هرچی رو که هست و نیست از رخسار دشت و فلات بروبه و زمین خالی از حیات بذاره، همه چی طوری به هوا بلند کنه و دور انگشت ریگی ش بچرخونه که خرد بشن، تیکه تیکه بشن و چیزی ازشون باقی نمونه جز یه تفاله بی هویت.گردبادی که حتی اقیانوس با اون همه عظمتش در برابر شدت و اوجش تاب نیاره و فقط با چرخش مختصر انگشت تو خالی ش امواج به خروش وابداره، تفاله ها و پس مونده ها رو بریزه روی سر آنگکور وات، جنگل ها ی انبوه هندی با یه تلنگر ناقابل به آتیش بکشه با همه ببرها و حیاتی که درونش جریان داره…….