کتاب قصه های من و بابام رنگی جلد سوم ( لبخندماه ), از مجموعه کتاب های طوطی تالیف :اریش ازر ,جهانشاهی ,  از سوی انتشارات :فاطمی منتشر شده است

قسمتی از داستان :

یکی بود، یکی نبود. یک پدر بود و یک پسر بود. پدر نامش اِریش اُزِر بود و در سال 1903 در شهر پلاوئن در آلمان به دنیا آمد. در دانشکده‌ی هنر در شهر لایپزیگ هنر نقاشی را آموخت. بیست‌وهشت ساله بود که پسرش کریستیان، به دنیا آمد. آن‌ها در دوران حکومت استبدادی هیتلر زندگی می‌کردند. پدر از راه نقّاشی‌کردن با این حکومت ظالم مُبارزه می‌کرد

اِریش اُزِر، برای پسرش هم قصّه‌های دلنشین می‌گفت و آن‌ها را نقّاشی می‌کرد. این قصّه‌ها، که فقط نقّاشی است و نوشته‌ای به همراه ندارد، یکی از برجسته‌ترین کتاب‌های کودکان جهان است. سه کتاب قصّه‌های من و بابام برداشتی است از این قصّه‌های تصویری که برای کودکان ایرانی بازپَرداخت و نوشته شده است

قصه‌های من و بابام

نخستین‌بار کودکان کشور ما در مهرماه 1346 با قصه‌ای از «قصه‌های من و بابام» آشنا شدند . از آن پس نیز، تا فروردین ماه 1353، یکی از این قصه‌ها بر پشت جلد هر یک از شماره‌های مجلهٔ پیک نوآموز نقش می‌بست، و در پی انتشار هر شماره، صدها نامه از کودکان و مربیان آنها به دفتر مجله می‌رسید. کودکان و گاه بزرگترها با مهر بسیار، شادیهایشان را از انتشار این قصه‌ها با ما درمیان می‌گذاشتند. گهگاه نیز بعضی از بزرگترها بر ما خشم می‌گرفتند که برخی از این قصه‌ها رفتارهایی ناپسند به کودکان می‌آموزد
«قصه‌های من و بابام»، که اینک در سه کتاب به کودکان دلبند کشورمان هدیه می‌شود، بازپرداخت کتابی است تصویری به‌نام «پدر و پسر» (Vater und Sohn) اثر جاودانهٔ  اِریش اُزِر  (Erich oh Ser) نقاش هنرمند  و توانای آلمانی. در این بازپرداخت، هم به نامه‌های بیشمار کودکان و شوق و ذوق‌شان از دیدن این قصه‌های تصویری و خواندن هر قصه توجه شده است، و هم به رهنمودهای مربیان سختگیر و مشکل‌پسند. با این همه، گفتنی است که اریش اُ زِر در پدید آوردن این قصه‌ها به نزدیکتر کردن کودک و پدر و پیوندی مهر‌آمیز و دوستانه میان آن دو بیشتر توجه داشته است تا برخی از اصول تربیتی قراردادی که ما بزرگسالان در تعلیم و تربیت کودکان بر آنها تکیه داریم. او می‌کوشد تا تلخیها و شیرینیها و اندوهها و شادیهای زندگی را با طنزی دلنشین بر زمینه‌ای از واقعیت تصویر کند.آنچه را هست می بیند، نه آنچه را بعضی از بزرگسالان می‌پسندند که باید باشد. او «هنرمند» است، نه‌«مربی». به این سبب، در بعضی از قصه‌ها دید هنرمندانهٔ او با دید یک مربی نکته‌سنج و گاه بسیار سختگیر – که هرگز نمی‌خواهد بدیها و رفتارهای ناپسند را کودک ببیند و احساس کند – تفاوت بسیار دارد. گرچه این‌گونه سختگیریها در کار تعلیم و تربیت جای تأمل و بحث فراوان دارد، و تعلیم و تربیتی که بر پایهٔ ‌واقعیتهای زندگی نباشد انسان نمی‌پرورد، به احترام رأی بعضی از مربیان جامعه‌ٔ خود – که عقیده‌ای جز این دارند – این‌گونه قصه‌ها در این بازپرداخت نیامده است. از این گذشته، در متنی که برای هر قصه نوشته شده است، به این نکته توجه شده است
صدوپنجاه داستان تصویری بدون نوشتهٔ پدر و پسر، در اصل نیز، در سه کتاب انتشار یافته است. هر داستان فقط عنوانی دارد و در بعضی از آنها نوشته‌هایی بسیار کوتاه با متن تصویر درهم آمیخته است. قهرمانان داستانها پدری میانسال و پسری هشت ـ نه ساله‌اند. مهر و شادی و طنز، بُنمایهٔ داستانهای زندگی این دو قهرمان است
پدر و پسر ساده‌دلند و پراحساس. با همند و یارویاور هم. به‌همین‌سبب، نیروهایشان را در مبارزه با سختیهای زندگی در یک جهت به‌کار می‌گیرند. هر دو تلاش می‌کنند تا با رویدادهای زندگی سازگار باشند و بر تلخیها و پیشامدهای ناگوار پیروز شوند. فریب نمی‌خورند و تحت تأثیر رفتارهای ناپسند دیگر قرار نمی‌گیرند. در برابر ناکامیها از پا در نمی‌آیند و خود را نمی‌بازند. استوارند و وفادار به شخصیت خود. به همین سبب، بیشتر راه درست را می‌یابند و بر نیرنگهای زندگی چیره می‌شوند. می‌دانند چه می‌خواهند و همان کار را می‌کنند که می‌خواهند. رفتاری ثابت دارند. لحظه‌ای خوب و لحظه‌ای بد نیستند. ثبات این دو را نقاش حتی در لباس و چهرهٔ آنها در تمامی داستانها پیگیری کرده است. پدر جلیقه‌ای سیاه بر تن دارد. این رنگ سیاه در سراسر کتاب بر جای مانده است. پسر نیز همواره لباسی یکسان و مویی آشفته دارد
پدر و پسر پیوندی مهر‌آمیز با هم دارند. هر پدر و پسری را برمی‌انگیزند تا شخصیت آنها را در خود بجوید و آرزو کند که چون آنها باشد. محبوبیت آنها تنها در این نیست که خنده‌آورند. بیشتر برای این است که دو سرمشق پیوند مهرآمیز یک پدر و یک پسرند. برتری پدر و فرمانروایی پدرانهٔ او در این پیوند نقشی جدایی‌آفرین ندارد. در میان مهر و دوستی پدرانه، گاهی پسر، به‌سبب کاری ناپسند، تنبیه می‌شود. پسر هم، هر زمان که احساس می‌کند که حق با اوست، پدر را به‌مبارزه می‌طلبد و در برابر ستمی که بر او رفته است ایستادگی می‌کند
پدر و پسر در سادگی و آرامشی کودکانه به‌سر می‌برند. با آنچه دارند می‌سازند و دلخوشند. ظواهر فریبندهٔ زندگی را مسخره می‌کنند و از آنها می‌گریزند. حتی هنگامی که ناگهان هر دو ثروتمند می‌شوند، با ثروت بازی می‌کنند، نه زندگی. کسی که می‌تواند بخرد تلاش می‌کند تا همهٔ دنیا را بخرد و به‌چنگ بیاورد. ثروت و شهرت محکهایی هستند برای سنجش شخصیت انسانها. پدر و پسر از این آزمایش پیروز بیرون می‌آیند
ثروت و شهرت را به‌بازی می‌گیرند و از آنها می‌گریزند. تنهایی در ثروت و شهرت را با تنهایی در جزیره‌ای دورافتاده عوض می‌کنند. چون روبنسون کروزو (Robinson Crusoe) قهرمان داستان دنیل دفو (Daniel Defoe)، نویسندهٔ انگلیسی، در آن جزیرهٔ متروک روزگار می‌گذرانند و بر دشواریها پیروز می‌شوند. هنگامی هم که از آن جزیره نجات می‌یابند، برای از دست دادن جزیره‌شان اشک نمی‌ریزند. آنها یکدیگر را دارند و به آنچه گذشته است و آنچه نیامده است دل نبسته‌اند. شادی زندگی را در لحظه‌ای که با هم هستند می‌جویند. سرانجام نیز، دست در دست هم، راه دراز زندگی را پشت سر می‌گذارند. از پلیدیها می‌گریزند و به پاکی و صفای آسمان پناه می‌برند. در آسمان نیز، چون ماه و ستاره، با همند و بر مردم ساده‌دل و مهربان زمین نور می‌پاشند و به آنها لبخند می‌زنند
کتاب پدر و پسر سالهاست که در میان کودکان بسیاری از کشورهای جهان محبوبیتی روزافزون داشته است. چهره‌های شاد پدر و پسر را همهٔ کودکان دوست دارند و از دیدن آنها و پی‌بردن به ماجراهای طنز‌آمیز زندگیشان لذت می‌برند. مداد رنگی و رنگ و قلم‌مو برمی‌دارند و به دلخواه خود تصویرهای داستان را رنگ می‌کنند. شاید به همین سبب بوده است که اریش اُ زِر در تصویرهای هنرمندانه‌اش رنگی دیگر به کار نبرده است تا از این راه نیز پیوندی مهر‌آمیز و جاودانی با کودکان داشته باشد، و این کودکان هستند که اثر هنری او را به صورت یکی از شاهکارهای فناناپذیر جهان درآورده‌اند
همان‌گونه که در سال 1346 دریغم آمد که کودکان دلبند کشورمان از این اثر محروم بمانند و آن را سالها، به گونه‌ای دیگر، نقش صفحه‌ای از مجله‌ٔ پیک نوآموز کرده بودم، اکنون که سبب و فرصتی دیگر پیش آمده است، دریغم آمد که کودکان ما این کتاب را، که در گنجینهٔ ادبیات جهانی کودکان اثری برجسته است، در دسترس نداشته باشند. آنچه من در برابر هنر والای پدیدآورندهٔ اثر انجام دادم فروتنی است و ستایش