کتاب زمین نوآباد 2جلدی اثر میخائیل شولوخوف

کتاب زمین نوآباد دوره دو جلدی 

کتاب زمین نوآباد( دوره دو جلدی ) به نویسندگی میخائیل شولوخوف ترجمه م.ا.به آذین توسطانتشارات:فردوس منتشر شده است.زمین نوآباد نام رمانی است از میخائیل شولوخوف نویسنده روسی و خالق رمان عظیم«دن آرام». این کتاب یکی از آثار مشهور ادبی جهان است. داستان زمین نوآباد را شولوخوف درست در چارجوب مرحله ی انتقال به اقتصاد کالخوزی در کشاورزی کشور همسایه ما قرار داده است، و گذشته از ارزش خالص داستانی که آن را در پایگاه یکی از چند اثر بسیار عمده ادبیات شوروی جای می دهد برای ما خوانندگان ایرانی، آن هم در این روزگار که تحولی در ارکان اقتصادی و بالنتیجه اجتماعی میهن ما جریان دارد و ضرورت های تکامل به موازات تاثیر پاره ای عوامل جهانی در کار ترکاندن قوالب سنتی و جایگزین کردن آن ها با اشکال تازه در روابط تولیدی جامعه ماست، ” زمین نوآباد” می تواند روشگر بسیاری مسائل باشد و کاملا شایسته است که به دقت خوانده و بررسی شود.

داستان نه چندان گرد شخصیت یک یا چند قهرمان بلکه گرد محور یک عمل اجتماعی – تاسیس کالخوز در یک روستای دور افتاده – می چرخد و مراحل تکوین و اجرای توام با فراز و نشیب آن را هنرمندانه و دقیق وصف می کند. اما در تار و پود این عمل باز عمل دیگری جریان دارد که آن هم به نحوی اجتماعی است، منتها منفی و مخرب: زمینه سازی شورش عمومی در منطقه قزاق نشین دن به دست گروهی ته مانده طبقات شکت خورده و پاک باخته دیروز. چهره های متعددی که نویسنده تصویر می کند نه تنها در شکل بندی عواطف و علائق فردیشان بلکه به ویژه در خلال پیوندها و انگیزه ها و واکنش های محیط کوچک اجتماعی شان زنده و مفهوم و ملموس می گردند، و همین است که زندگی روستای ” گرمیاچی لوگ” را در حدود تنگ و محقر خود آیینه تمام نمای واقعیت کلی یک مرحله تاریخی می سازد.

در برابر واقعیت ناآشنایی که در همه ی زمینه های بنیاد زندگی  و روابط اجتماعی درگیر و دار شدن و شکل گرفتن است، این یک مشت مردم ده گاه بسیار زود، و می توان گفت آنی، و گاه نیز پس از یک چند دو دلی و انتظار، جای مناسب خود را پیدا می کنند. صف ها از هم جدا می شود و جالب است که گذشته از انگیزه  تعلق طبقاتی که در هر کسی به کار است، آن چه حلقه های توطئه دشمن را به هم پیوند می دهد وفاداری کور چاکران و بندگان دیروزه است که از عادت به ترس و احترام غریزی به زور سرچشمه می گیرد، و نمونه اش این جا در ” زمین نوآباد” رابطه ی آسترونوف است با فرمانده ی سابقش، اما در جای دیگر می تواند فلان رعیت مرفه، کدخدا یا مباشر دیروزی باشد در مواجهه با ارباب یا خان.