کتاب نقش برجسته های نو یافته ساسانی

کتاب نقش برجسته هاي نويافته ساساني

سابقه ايجاد نقوش برجستة صخره‌اي در ايران باستان به هزاره سوم پيش از ميلاد برمي‌گردد. مطالعات صورت گرفته درباره نقوش برجسته صخره‌اي ايران در دوره ساساني بيشتر حاصل كار پژوهشگران عمدتاً غربي است. با توجه به اهميت آثار اين پژوهشگران در شناخت بهتر نقوش، برخي از آنها به فارسي ترجمه شده‌اند. اما تاكنون اثري كامل و جامع به فارسي كه به معرفي تمامي نقوش برجسته دوره مورد بحث بپردازد وجود ندارد. شايد دليل اين امر كشف اتفاقي تعداد چشمگيري از اين نقوش در سنوات مختلف بوده است. اين امر سبب شده در برخي از آثار تأليفي كه مربوط به قبل از اين كشفيات بوده به برخي از اين نقوش اشاره‌اي نشود.
مطالعات نقوش برجسته دوره ساساني با كشف شانزده نقش برجسته بزرگ و كوچك از اين دوره در ايران و خارج از ايران در فاصله سال‌هاي 1950 تا 2004 ميلادي رونق بسياري يافت. كشفيات قابل توجه اين دوره 54 ساله در حالي صورت گرفت كه تمامي نقوش مطرح آن كه عموماً در معرض ديد قرار داشته‌اند، از قرن هفدهم ميلادي بارها مورد بررسي و پژوهش قرار گرفته بود. اين كشفيات جديد جان تازه‌اي به مطالعات نقوش ساساني داد و پژوهشگران متعدد بار ديگر اين نقوش را بررسي كردند. كتاب نقش برجسته‌هاي نو يافته ساساني سعي كرده كشفيات اين دورة را بررسي و آن را به نحو شايسته‌اي معرفي كند.