کتاب دیوان اشعار شاه نعمت الله ولی 2 جلدی

کتاب دیوان اشعار شاه نعمت الله ولی

کتاب دیوان اشعار شاه نعمت الله ولی(2جلدی) به نویسندگی شاه نعمت الله ولی ترجمه عزیزالله علیزاده توسط انتشارات فردوس منتشر شده است. سید نورالدین نعمت الله کوه بنانی کرمانی در دوشنبه 14 ربیع الاول 731 در حلب متولد شد. به شاه نعمت الله ولی معروف گردید. نعمت الله و سید تخلص می نمود که در 982 شعر، از تخلص نعمت الله و در 805 شعر از تخلص سید استفاده کرده است. شاه نعمت الله ولی از سادات حسینی و مذهب بود. در 24 سالگی  به سیر و سلوک پرداخت. درمکه، مدینه، مصر، شام،آذربایجان، همدان، خراسان، هرات، بلخ و سمرقند سیاحت و اقامت نمود. در موسم حج سال 755 در مکه از دست شیخ عبدالله یافعی یمنی ( متوفای 768) خرقه پوش شد. در مسافرت به هرات با دختر امیر عماالدین حمزه حسینی هروی ازدواج کرد. میرشاه برهان الدین خلیل الله (760-875) تنها ثمره این وصلت است.

شاه نعمت الله ولی شهرتش بیشتر از جنبه تصوف است تا شعر چنانکه سلطان دراویش شد. در 5 سال پایانی عمرش به ماهان کرمان رفت و ضمن ارشاد مریدان، به ساخت خانقاه، باغ و حمام پرداخت. بنیانگذار سلسله نعمت اللهی است و فرقه نعمتی نیز بدو منسوب است که همواره با فرقه حیدری در کشمکش بوده است. سلسله نعمت اللهی با گرایش صوفیه در ایران و هندوستان رواج یافت. با گسترش قدرت پاشاهان سلسله صفویه (907-1148) صوفیان این سلسله به هندوستان مهاجرت نمودند ولی از سال 1190 یعنی در دوره سلسله زندیه (1163-1209) و سلسله قاجاریه (1209-1344) با فعالیت حاج میر عبدالحمید حسینی حیدری آبادی مشهوری به معصومه علیشاه (1170-1212) و محمد علی نورعلیشاه اصفهانی (1160-1212) بار دیگر در ایران آشکار شدند. مهم ترین ویژگی های سلسله نعمت اللهی عبارتند از : احترام به انسان فقط به خاطر انسانیت, برابری گرایی بجای تبعیض گرایی, پرهیز از بیان کشف و کرامت, خدمت به خلق خدا, خلوت گرایی در انجمن بجای انزواگرایی و گوشه نشینی گرایی, صلح گرایی, عدم گرایش به لباس خاص, گرایش به اشتغال حتی برای درویشان و مخالفت با بیکاری, گرایش به ذکر قلبی به جای ذکر جلی, مبارزه با اعتیاد و مخالفت با استعمال مواد مخدر, مخالفت با خرافات.

با اینکه انتساب 114 ساله به ایشان مسلم شده  اما شمارشان را تا 500 رساله نیز ذکر کرده اند. شاه نعمت الله ولی در سال 103 سالگی در 5 شنبه 22 رجب 834 قمری فوت کرد. جسمش در باغش در ماهان کرمان به خاک سپرده شد. به امر شهاب الملک احمدشاه اول دکنی (825-838) سلطان سلسله بهمنی دکن (748-933)، ساخت آرامگاهی بر مزارش آغاز شد و در 840 توسط پسرش سلطان علاءالدوله احمدشاه دوم دکنی (838-862) به اتمام رسید. در دوره شاه عباس اول صفوی (996-1038)ذو حکومت والیان کرمان یعنی محمد اسماعیل خان وکیل الملک و مرتضی قلی خان وکیل الملک مرمت شد.